فرسودگی شغلی، ابعاد و عوامل مرتبط با آن در کارکنان عملیاتی مرکز اورژانس تهران

مقدمه: کارکنان فوریت های پزشکی به دلیل مواجهه هر روزه با شرایط تنش زا و فقدان شرایط مثبت در محیط کار مستعد فرسودگی شغلی می باشند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان فرسودگی شغلی، ابعاد و عوامل مرتبط با آن در کارکنان عملیاتی مرکز اورژانس تهران در سال 1394 انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی بر روی 285 نفر از کارکنان عملیاتی مرد مرکز اورژانس تهران که بطور تصادفی ساده انتخاب شده بودند، انجام شد. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه "اطلاعات فردی" و "سیاهه فرسودگی ماسلاچ" (Maslach Burnout Inventory) (MBI) بود. روایی صوری و محتوایی ابزار با نظر 10 تن از خبرگان و پایایی ابزار هم با استفاده از آلفای کرونباخ توسط 30 نفر تایید گردید. داده ها با استفاده از نرم فزار اس پی اس اس نسخه 19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: اکثر کارکنان (5/77 درصد) فرسودگی شغلی متوسط داشتند. از نظر شدت، میانگین نمره خستگی هیجانی افراد برابر 25/12±65/21، نمره مسخ شخصیت برابر 36/7±48/20، نمره کفایت شخصی برابر 42/5±92/22 و نمره درگیری شغلی16/5±29/9 بود. همچنین از نظر فراوانی، میانگین نمره بروز خستگی هیجانی برابر با 9/10±76/2، مسخ شخصیت برابر با 19/7 ±29/20، کفایت شخصی برابر با 35/5±44/22 و درگیری شغلی برابر با 09/5±11/9 به دست آمد. نتیجه گیری: فرسودگی شغلی در بین کارکنان عملیاتی اورژانس تهران در حد متوسط بود. پیشنهاد می شود برنامه ریزی در راستای شناخت عوامل تأثیر گذار و تعدیل آنها صورت گیرد.